De sleutel tot…

Sleutel 1

De keldersleutel van de flat was weg! Ik had hem in mijn zak gestopt en was vervolgens naar Mikebuda gereden, maar terug in Cegléd was hij er niet meer. Waar was het misgegaan? Ik kon hem eigenlijk niet verloren hebben. Of het moest zijn tijdens het legen van de brievenbus, het uitstappen uit de auto, bij hoeveel huizen was dat wel niet gebeurd? De hele route 100 keer in gedachten en 1 keer in het echt nagegaan, inclusief het legen van de papier/plasticcontainer van de mede flatbewoners, nagevraagd bij het winkeltje onderaan de flat, rondom Iskola Ház gezocht waar ik in de sneeuw had gelopen. Nergens te vinden totdat…. we een week later nog wat spullen voor de club gingen halen en de sleutel gewoon op de mat lag. Daar door mij expres neergelegd zodat ik hem moest zien als ik de boel afsloot, want deze sleutel hoorde niet bij de sleutelbos van Iskola Ház. Wat kun je blij zijn met een sleutel!

Sleutel 2

Op de kinderclub maakten we ook een sleutel als symbool van de bevrijding (van de straf op de zonde) door de Heere Jezus. Een houten plankje vol voorwerpen die symbool staan voor dingen die wij in de Heere Jezus krijgen als wij Hem in ons leven willen gaan volgen.

We hebben met elkaar nagedacht over wat God aan de wereld heeft gegeven en waarom Hij dat deed en wat je daar dan mee kunt doen. Wegzetten in een hoekje? Nee natuurlijk niet, aanpakken en openmaken! We volgden de Wijzen uit het Oosten op hun reis en waren verwonderd over de dure cadeaus die zij meebrachten voor een kind wat zij helemaal niet kenden. “Maar je geeft toch geen goud aan een baby?” , heerlijk om dan verder te mogen uitleggen over dit Koningskind. Dat is het fijne van een klein groepje kinderen. Er is zoveel gelegenheid om door te praten en uit te leggen al hopen we natuurlijk nog steeds op meer kinderen.

Actief ophalen

De uitnodigingen die opnieuw waren opgehangen nadat de eerste verwijderd waren, hingen er nu nog wel. Terwijl wij de spullen de school in brachten, ging Erika, deze keer de tolk, langs verschillende huizen waar een uitnodiging was afgegeven. Het flinke pak sneeuw wat er lag hinderde haar niet. Zij klopte aan of belde de ouders op om te vragen of de kinderen mochten komen. Helaas waren ze weg, ziek of namen niet op. Jammer dat de opkomst zo laag was, want de ingekleurde uitnodiging leverde een mooie stuiterbal op. Dankbaar voor de trouwe komst van de drie meisjes, die uit zichzelf gekomen waren. In ieder geval zijn wij zeer blij met de hulp van deze actief helpende vrouw. Ondertussen blijven wij doorgaan met bidden om meer kinderen te kunnen bereiken met het Evangelie. De burgemeester, die dit stimuleert, heeft immers ook 2 zoontjes in de basisschoolleeftijd die we nog niet op de club hebben gezien.