Herfstperikelen
Herfststormen, tegenwind en fikse regenbuien, niet letterlijk maar figuurlijk bedoeld, want dit weer komt bij ons in Mikebuda nauwelijks voor. Wat ik hiermee bedoel te zeggen is dat ons leven hier behoorlijk is opgeschud sinds we per 1 september de huur van het appartement in Cegléd hebben opgezegd en ons huis in Veenendaal te koop hebben gezet.
Allereerst de flat, vanwege de plannen die we hebben rondom het kinderevangelisatiewerk is het nogal jammer van het geld om deze aan te houden. En zo gebeurde het dat op een snikhete dag de hele inboedel op een karretje over een zandweg reed….
Na 18 jaar in Veenendaal te hebben gewoond, is ook daar een einde aan gekomen. We hebben de woning verkocht met de bedoeling om in Hongarije een stukje grond aan te kopen om betere mogelijkheden te hebben om daar zomerkampen te organiseren. Het werd voor Bartel een extra lange herfstvakantie, vooral omdat de bus die vanuit Hongarije zou komen autopech kreeg en we in Nederland een bus moesten huren. Tot diep in de nacht hebben we de bus ingeladen en gingen vol goede moed op weg om onze bijrijder op te halen. We werden in Amersfoort aangehouden, wie rijdt er nou in het holst van de nacht met een gehuurde bus al zoekend naar het juiste adres, omdat de mobiele navigatie het liet afweten ? Wij dus. Nadat gevraagd was of we mensen achterin vervoerden, waarop we ontkennend konden antwoorden, werd de weg gewezen en konden we weer verder. In Oostenrijk werden we nog een keer gecontroleerd en moest de bus open. Al snel was duidelijk dat het echt om een internationale verhuizing ging en mochten we door. Hongarije was andere koek. Onze passen, lakcimkaarten en verblijfskaarten werden gecontroleerd en geregistreerd en we kregen een grote rode sticker mee om bij aankomst op de deur te plakken. Die bus moest natuurlijk ook weer terug gereden worden. Vanwege de verplichte quarantaine (in Hongarije wordt echt aan huis gecontroleerd), was Lorens degene die weer terug moest rijden naar Nederland om met de personenauto weer terug te komen.
Tussen deze verhuizingen door was er de kinderclub. De dag begon met een harde knal vanuit de douche. Het bleek dat de douchedeur spontaan gebarsten was in ontelbaar veel stukjes. Geen tijd om op te ruimen, eerst de club. “Laat de kinderen bij Mij komen en verhinder ze niet, want voor zulken is het Koninkrijk van God.” Markus 10:14. Juist nu is het belangrijk dat kinderen weten dat ze hun vertrouwen op de Heere Jezus mogen stellen en dat ze weten dat Hij hun zonden wil vergeven, omdat Hij van hen houdt. Confronterend was het om te horen dat deze kinderen uit Mikebuda met hun vragen over Jezus niet weten bij wie ze terecht kunnen. Thuis niet en op school niet. Daarom zo belangrijk om door te gaan met deze club. Het was een prachtige herfstdag, begin van de herfstvakantie. En voor de 5 kinderen uit totaal 3 gezinnen ieder een eigen bank, corona-proof zullen we maar zeggen. Na de uitleg en het aanleren van de bovengenoemde tekst zongen we een aantal bijpassende liederen, deze keer m.b.v. YouTube omdat Lorens op deze Hongaarse Nationale Feestdag gewoon moest werken. Met twee grote dobbelstenen en een bingokaart in de hand werden spelenderwijs al puzzelend bij de zwembadrand en zingend op de trampoline de tekst, versjes en vertelling herhaald. Om te winnen moesten de opdrachten die het woord BIBLIA vormden gedaan zijn. Het blijft spannend wanneer we de volgende club kunnen houden. Inmiddels zijn ook in ons dorp enkele mensen besmet geraakt met het coronavirus.
Tijdens al deze weken van inpakken en verhuizen, zowel in Hongarije als in Nederland was Lorens gewoon aan het werk. Er is toch een voordeel aan Corona: het laat zien dat samenwerken met collega’s en klanten vanuit Hongarije prima te doen is. Groot is dan ook de teleurstelling dat het jaarcontract niet wordt verlengd. Dat roept bij ons natuurlijk weer de nodige vragen op, maar wat de toekomst ook zal brengen: “mij geleidt des Heeren hand”.